Od Ichime Trening 4/4 # 161

 Trenowałam dobry miesiąc  ucząc się wszystkiego powoli ale bardzo dokładnie Killer Bee nie odpuszczał z anielską cierpliwością tłumaczył mi te trzy techniki w końcu nauczyłam się wykonywać Uwolnienie Yin, Uwolnienie Yang oraz Uwolnienie  Yin-Yang co było dla mnie wielkim sukcesem moje ostatnie zadanie zostało wykonane.

-Gratulacje udało ci się wykonać ostatnie zadanie powiedział uśmiechając się.

-Dziękuję gdyby nie ty na pewno by mi się to nie udało.

-Cieszę się, że mogłem ci pomóc teraz możesz spokojnie wrócić do domu.

-Tak jeszcze raz dziękuję powiedziałam.

-Nie ma za co mam nadzieje ,że jeszcze kiedyś nas odwiedzisz.

-Na pewno.

-Trzymam cię za słowo powiedział Gyūki.

-Możecie być pewni, że na pewno jeszcze was odwiedzę.

-Mamy taką nadzieję gdybyś jednak kiedyś potrzebowała naszej pomocy wezwij nas.

-Dobrze na pewno to zrobię powiedziałam uśmiechając się.

 -Yh więc chyba trzeba powiedzieć do widzenia czyż nie powiedział Killer Bee.

-Niestety tak to do widzenia powiedziałam odwracając się po woli idąc do wyjścia z wioski gdy nagle usłyszała głos Inoe.

-Ichime krzyknęła biegnąc do mnie.

-Co się stało zapytałam gdy mocno się do mnie przytuliła.

-Nie możesz odejść.

-Dla czego nie mogę.

-Bo ja nie chce byś mnie zostawiła.

-Muszę tam jest mój dom.

-Przecież mówiłaś, że nie masz rodziny.

-Bo to prawda.

-Więc zostań tu z nami jesteś dla mnie jak siostra nie chcę byś odeszła.

- Inoe posłuchaj dla mnie zawsze będziesz ważna ale tam jest mój dom i tam mam przyjaciół tam się urodziłam i muszę tam wrócić ale obiecuje ci, że na pewno będę cię odwiedzać.

-Często zapytała widziałam w jej oczach łzy.

-Tak często jak tylko będę mogła ok.

-Obiecujesz.

-Obiecuję.

-Więc do zobaczenia niedługo siostrzyczko powiedziała uśmiechając się.

-Do zobaczenia powiedziałam uśmiechając się naprawdę polubiłam tą wioskę zdobyłam tu wspaniałą  siostrę i trochę dziwnego przyjaciela no i poznałam wspaniałą bestię szczęśliwa wyszłam z wioski kierując się do mojego domu.

-Juubi.

-Hymn.

-Muszę ci podziękować.

-Za co.

-Za to, że kazałeś mi tu przyjść i za to, że ocaliłeś mnie od śmierci.

-Nie dziękuj to był mój obowiązek.

-Wcale nie.

-Tak.

-Dla czego.

-Ponieważ gdybym nie utrzymał cię przy życiu na pewno teraz albo niszczył bym jakieś wioski albo już został bym zamknięty w innym człowieku co nie za bardzo mnie zadowala.

-To wszystko wyjaśnia powiedziałam idąc dalej przed siebie Bisuke biegł przede mną prowadząc mnie do wioski o dziwo droga do wioski minęła mi bardzo spokojnie i bez problemowo  późnym popołudniem wróciłam do wioski za dużo się tu nie zmieniło od razu skierowałam się do domu gdy weszłam do niego zobaczyłam ,że w kuchni świeciło się światło od razu się tam skierowałam zobaczyłam tam Gaare uśmiechnęłam się do niego mocno się do niego tuląc strasznie za nim tęskniłam.

-Miło cię znowu zobaczyć powiedziałam uśmiechając się.

-Ciebie również powiedział również się uśmiechając nagle u góry usłyszałam jakieś głosy spojrzałam na Gaare pytająco.

-Masz gości.

-Nie.

-Więc kto jest u góry.

-Nasi wpół lokatorzy.

-Żartujesz.

-Nie.

-A kto z nami mieszka zapytałam patrząc na niego.

(Gaara)