Od Ichime # 152

Po tych wydarzeniach z Sasuke wróciłam do wioski byłam zła sama na siebie ,że nie mogłam w tedy nic zrobić powinnam stać się silniejsza tylko jak to zrobić.

-Yh jestem beznadziejna mruknęłam.

-Ja bym tego tak nie ujął mrukną demon.

-Tak ty byś gorzej to powiedział.

-Nie przecież się starałaś.

-Tssa chyba za mało.

-No muszę przyznać ci racje.

-Dzięki.

-Wież masz moją moc a nawet jej nie używasz.

-Po co mam ją używać.

-Czasami mnie załamujesz dziewczyno idź na pole treningowe zaraz ci wszystko wyjaśnię.

-Dobra mruknęłam i skierowałam się w dane miejsce.

-I co teraz.

-Wypuść mnie.

-Co.

-Nie karz mi powtarzać warkną.

-Po co mam to robić.

-Zobaczysz zrób to a nie pożałujesz.

 -Niech ci będzie i tak jest noc więc chyba nikt tu nie przyjdzie mruknęłam otwierając pieczęć co spowodowało, że  demon był już na wolności.

-Wolny krzykną.

-Zamknij się zaraz kogoś obudzisz.

-Dawno już nie czułem zapachu wolności.

-To tylko na chwilę powiedziałam patrząc na niego.

-Tak tak wiem ale i tak się cieszę.

-Dobra więc co chciałeś mi powiedzieć.

-Że ktoś tu jest mrukną patrząc na mnie po chwili znikąd pojawił się Hiruko patrząc na mnie.

-Co ty wyprawiasz dla czego go wypuściłaś zapytał widać było,że jest zły.

-Uspokój się to tylko na chwilę.

-Jak mam się uspokoić on nas może zabić powiedziała a Juubi wydarł się na niego.

-Ty się nie drzyj a ty wyluzuj zaraz go zamknę warknęłam.

-Pytanie czy on będzie chciał wrócić mruknął Hiruko.

-Odpuść mruknęłam patrząc na Juubiego oboje mrozili się wzrokiem.

-Więc co chciałeś mi powiedzieć.

-Nic nie powiem nic gdy on tu jest.

-Oh wejś już się uspokój i mów.

-Yh dobra powiedział stawiając mnie na swoją dłoń.

-Spójrz do góry co widzisz.

 -Księżyc.

-Tak a rankiem co widzisz.

-Słońce.

-Właśnie.

-I co to ma do siebie.

-Pamiętasz jak dziś Sasuke powiedział ona ma w sobie część życia a ja część śmierci.

-Tak pamiętam.

-Więc miał racje ja jestem życiem jestem jak dzień który daje życie a on jest jak noc która je odbiera osobno jesteśmy tylko życiem i śmiercią ale razem tworzymy coś pięknego i za razem coś bardzo niebezpiecznego.

-Rozumiem a co się stało z Sasuke.

-Moja druga część poddała mu się.

-Naprawdę.

-Tak.

-Więc dla czego ty nie chciałeś poddać się tak szybko.

-Ponieważ życie jest długie i nie daje się łatwo złamać za to śmierć może i jest silniejsza ale za to szybciej się poddaj.

-Czyli ja trafiłam na tą bardziej upartą połowę.

-Można tak to ująć pokarzę ci teraz wszystkie moje moce które mam i które możesz używać kiedy tylko będziesz chciała.

-Dobrze powiedziałam a Juubi zaprezentował mi wszystko co umiał.

-Jest tego trochę.

-Jak widzisz więc do póki nie zginiesz możesz używać ich wszystkich powiedział patrząc na mnie.

-Dziękuję ty jednak nie jesteś taki okrutny powiedziałam uśmiechając się.

-Jestem ale ciebie nawet lubię więc do póki żyjesz nie zabije nikogo kto by ci nie zagrażał mrukną wracając do mnie pieczęć znowu się zamknęłam a ja spojrzałam na Hiruko.

-Widzisz nic nie narobił a tak po za tym co ty tu robisz zapytałam patrząc na niego.

(Hiruko)